Konfiguracja sieci

Oznaczenia kart sieciowych

W systemie Linux interfejsy sieciowe oznaczamy za pomocą skrótów

eth0 - pierwsza karta sieciowa

eth1 - druga karta sieciowa

eth0:1 drugi interfejs sieciowy urządzenia fizycznego eth0

itd..

Ustawienie IP

Ustawienia adresów ip możemy dokonać na kilka sposobów:

1. W trybie graficznym

2. W narzędziach semigraficznych np.: setup, linuxconf

3. Dokonując zmian w plikach /etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-eth0, ifcfg-eth1 (nie zalecane):

# Realtek|RTL-8139/8139C/8139C+

DEVICE=eth0

BOOTPROTO=dhcp

HWADDR=00:30:4F:2D:E9:4A

ONBOOT=yes

TYPE=Ethernet

DHCP_HOSTNAME=HOST1

 

lub

 

# Realtek|RTL-8139/8139C/8139C+

DEVICE=eth1

HWADDR=00:30:4F:26:D4:0A

TYPE=Ethernet

ONBOOT=yes

NETMASK=255.255.255.0

IPADDR=192.168.1.2

GATEWAY=192.168.1.1

 

4. W wierszu poleceń za pomocą polecenia ifconfig eth0 192.168.1.1 netmask 255.255.255.0

 
Sprawdzanie połączenia

ping adres ip / nazwa hosta

Sprawdzanie aktywnych połączeń (protokół arp)

Za pomocą polecenia arp

Wyznaczanie trasy

Za pomocą polecenia route

przykłady

route add -net 192.56.76.0 netmask 255.255.255.0 dev eth0
              dodaje trasę do sieci 192.56.76.x  poprzez  "eth0".
              Modyfikator  sieci klasy C nie jest konieczny, gdyż
              192.* jest adresem klasy  C.  Słowo  "dev"  również
              można pominąć.

route add default gw mango-gw
              dodaje domyślną trasę (która będzie używana gdy nie
              będzie pasować żadna inna trasa). Wszystkie pakiety
              używające  tej  trasy będą bramkowane przez "mango-
              gw". Urządzenie używane  do  tej  trasy  zależy  od
              tego,  jak  osiągamy  "mango-gw" - wcześniej należy
              więc skonfigurować trasę do "mango-gw".


Podstawowe pojęcia

adres MAC (adres fizyczny karty)

brodcast - adres rozgłoszeniowy

 
Protokół TCP/IP

    TCP (Transmission Control Protocol, Transport Control Protocol), bardzo popularny protokół sterowania przesyłaniem, odpowiadający warstwie transportu, opracowany na zlecenie DoD w ramach projektu  ARPANET w początku lat siedemdziesiątych XX w. (D. Comer).

    TCP jest protokołem połączeniowym, niezawodnym i niezależnym od techniczych apektów przesyłania. Wraz z protokołem IP umożliwia budowanie intersieci złożonych z różnorodnych sieci i łączy.

    Protokół TCP używa się w większości usług internetowych, takich jak przysyłanie  plików (  FTP), prowadzenie dialogu z innym  komputerem przez sieć (Telnet), dostarczanie poczty (SMTP), system nazw domen (DNS) i wiadomości sieciowe (NNTP).

 

Adres IP

    Liczba składająca się z czterech bajtów przedzielonych kropkami, np. 195.205.41.42 Ponieważ każda liczba wchodząca w skład adresu IP jest opisywana jednym bajtem, jest ona zawsze z zakresu od 0 do 255 (1 bajt = 8 bitów = 28 = 256). Każdy komputer podłączony na stałe do internetu ma swój stały (niezmienny) adres IP, dzięki czemu jesteśmy go w stanie zlokalizować - np. przeglądając strony WWW. Mimo że w przeglądarce stron WWW nie wpisuje się zazwyczaj adresu IP serwera internetowego (liczby trudno jest zapamiętać), a adres internetowy, dzięki systemowi DNS można dowolny serwer zlokalizować. Adres IP dzieli się na adres sieci oraz adres komputera. Podział adresu IP na adres sieci i adres komputera określa maska podsieci. Akronim IP pochodzi od ang. Internet Protocol - internetowy protokół komunikacyjny.

Maska podsieci

Brama domyślna

    Inaczej, adres routera. Rolę routera może pełnić serwer

DNS

            Komputery w sieci mogą komunikować się ze sobą tylko za pomocą adresów IP, które są dużo trudniejsze do zapamiętania dla człowieka niż nazwy domenowe. Pomocny okazuje się DNS - internetowy system nazewnictwa, dzięki któremu każdy zarejestrowany w internecie komputer ma zarówno adres IP, jak i powiązaną z nim nazwę domenową. Choć jest to wciąż możliwe, nie trzeba posługiwać się trudnymi do zapamiętania adresami IP. Gdy w przeglądarce stron WWW wpisuje się adres IP danego serwera internetowego, to połączenie następuje od razu. Gdy natomiast użytkownik korzysta z nazwy domenowej, np. www.komputerswiat.pl - komputer łączy się najpierw z serwerem DNS i pyta go, jaki numer IP odpowiada tej nazwie domenowej. Gdy informację tę uzyskuje, łączy się z serwerem o takim numerze IP. DNS działa szybko, ponieważ nie jest przechowywany na tylko jednym komputerze w sieci, a na tysiącach, z których każdy dysponuje fragmentem tej potężnej bazy danych. Od ang. Domain Name System - system nazw domenowych.

 

Domena

1. Najwyższy w hierachii DNS element, który grupuje w sobie miliony innych poddomen. Domena jest zawsze ostatnim członem adresu internetowego. Przynależność do konkretnej domeny charakteryzuje rodzaj instytucji, która używa danego adresu, np. www.korg.com oznacza domenę komercyjną (.com) a adres typu www.whitehouse.gov instytucję rządową (.gov, od ang. government - rząd). W internecie można obecnie rejestrować adresy należące do domen .com, .edu, .net, .org, .mil, .int i .gov. Domenami są także dwuliterowe oznaczenia państw, takie jak .pl czy .ru Zarządzaniem domenami zajmuje się organizacja o nazwie IANA.
2. Jednostka organizacyjna w sieci komputerowej z serwerem Windows NT. Domena grupuje komputery, które korzystają z zasobów wspólnego serwera (serwerów). W jednej sieci może istnieć nieograniczona liczba domen, o ile nie powtarzają się ich nazwy.